Sistem politik berfungsi secara keseluruhannya kerana hakikat bahawa unsur-unsur yang membentuknya sentiasa berinteraksi antara satu sama lain. Tetapi pada masa yang sama, ia bukanlah jumlah mereka. Konsep dan struktur sistem politik tidak dapat dipisahkan dari konsep makna setiap elemen individu. Oleh itu, secara teori, ia berpecah kerana pelbagai sebab ke dalam bahagian komponennya.
Struktur sistem politik boleh berdasarkan kepada pemahaman peranannya. Kemudian ia dipertimbangkan dari perspektif jenis di mana interaksi berlaku antara subjek memainkan peranan tertentu dan bergantung pada corak tertentu.
Di samping itu, struktur sistem politik mungkin berdasarkan kepada pendekatan institusi. Hal ini disebabkan oleh hakikat bahawa servis keperluan dan fungsi pelaksanaan khusus diberikan kepada setiap institusi.
Juga, struktur sistem politik boleh dibatasi oleh prinsip stratifikasi. Dalam kes ini, ia berdasarkan perintah di mana beberapa kumpulan mengambil bahagian dalam kerajaan. Sebagai peraturan, keputusan dibuat oleh elit, yang dilakukan oleh birokrasi mereka, dan rakyat sudah membentuk institusi sendiri yang mewakili kepentingan mereka.
Hakikat bahawa struktur sistem politik berasaskan pelbagai asas menunjukkan sifat hierarki unsur-unsurnya. Iaitu, komponennya juga diatur mengikut prinsip yang sama seperti keseluruhannya. Dan dari ini, sistem politik selalu terdiri daripada beberapa subsistem. Berinteraksi antara satu sama lain, mereka membentuk integriti.
1. Subsistem institusi. Ia kelihatan seperti kompleks institusi politik, negeri dan lain-lain yang menyatakan kepentingan pelbagai kumpulan dan individu. Keperluan masyarakat yang paling global direalisasikan dengan bantuan negara. Tahap pengkhususan dan pembezaan fungsi dan peranan dalam elemen struktur ini menentukan kematangannya.
2. Subsistem pengawalseliaan. Ia adalah kompleks semua norma yang berdasarkannya pihak berkuasa memenuhi peranan mereka. Ini adalah beberapa jenis peraturan yang boleh diluluskan secara lisan kepada generasi akan datang (adat, tradisi, simbol), tetapi juga boleh diperbaiki (perbuatan undang-undang, perlembagaan).
3. Subsistem komunikatif. Ia kelihatan seperti interaksi pelaku politik yang mengikuti peraturan tetap dan tidak tetap di atas. Hubungan boleh dibina berdasarkan konflik atau perjanjian. Mereka juga boleh mempunyai fokus dan intensiti yang berbeza. Semakin teratur sistem komunikasi, kuasa yang lebih terbuka kepada rakyat. Kemudian dia memasuki dialog dengan orang awam, bertukar maklumat dengannya, dan menanggapi tuntutan rakyat.
4. Subsistem budaya. Ia dibentuk oleh nilai-nilai keutamaan denominasi utama, subkultur yang wujud dalam masyarakat, corak tingkah laku, mentaliti dan kepercayaan. Subsistem ini mewujudkan perhubungan antara warganegara dan ahli politik, memberikan tindakan mereka suatu makna yang sah, membawa kepada keharmonian, persefahaman bersama, dan menstabilkan masyarakat secara keseluruhan. Yang penting ialah tahap homogenitas budaya. Semakin tinggi, institusi yang lebih efisien adalah institusi politik. Unsur utama subsistem budaya adalah agama, yang menguasai masyarakat tertentu. Ia menentukan kelakuan individu, bentuk interaksi di antara mereka.
5. Subsistem fungsian. Ia adalah kompleks teknologi yang digunakan dalam politik untuk menjalankan kuasa.
Struktur dan fungsi sistem politik tidak dapat dipisahkan dari satu sama lain, dan bukan hanya komponennya. Faktanya ialah fungsi setiap elemen melaksanakan satu keperluan khusus. Dan bersama-sama mereka memastikan fungsi penuh sistem politik secara menyeluruh.
