Rejim politik negara adalah satu kaedah untuk menganjurkan sistem, mencerminkan hubungan badan-badan kerajaan dan wakil-wakil masyarakat, kebebasan sosial dan keunikan kehidupan hukum di negara ini.
Pada dasarnya, sifat-sifat ini adalah disebabkan oleh ciri-ciri tradisional tertentu, budaya, keadaan pembentukan sejarah negara. Oleh itu, kita boleh mengatakan bahawa di mana-mana negara telah membangunkan rejim politik khusus dan ciri khasnya sendiri. Walau bagaimanapun, kebanyakan mereka di negeri-negeri yang berbeza boleh didapati dengan ciri-ciri yang serupa.
Sumber-sumber kesusasteraan saintifik menggambarkan 2 jenis peranti sosio-perundangan:
- rejim anti-demokratik;
- rejim demokrasi.
Tanda-tanda masyarakat demokratik
Ciri utama ciri demokrasi ialah:
- peraturan undang-undang;
- kuasa terbahagi;
- kewujudan hak politik dan sosial sebenar rakyat negeri ini;
- pihak berkuasa yang dipilih;
- kehadiran pendapat pembangkang dan pluralistik.
Tanda-tanda Anti-Demokrasi
Kerajaan bentuk anti-demokratik dibahagikan kepada rejim totalitarian dan otoriter. Ciri utamanya:
- keutamaan organisasi parti tunggal;
- kedudukan semasa satu bentuk pemilikan;
- pelanggaran hak dan kebebasan dalam kehidupan politik;
- kaedah penindasan dan pemaksaan;
- pelanggaran pengaruh badan terpilih;
- memperkuat cawangan eksekutif;
- larangan kewujudan organisasi parti pembangkang;
- larangan polyparty dan perbezaan pendapat;
- keinginan negara untuk menyelaraskan semua bidang kehidupan awam dan hubungan antara individu.
Tanda-tanda rejim autoritarian (autoritarianisme) juga terletak pada hakikat bahawa kuasa tertumpu di tangan individu atau kumpulan individu, tetapi kebebasan dipelihara di luar bidang politik hingga tahap yang relatif. Kebebasan sosial-perundangan sedemikian sama sekali tidak menafikan ciri-ciri ciri kerajaan jenis ini. Ciri-ciri rejim totalitarian adalah pengawasan yang ditingkatkan oleh struktur kuasa di semua bidang kehidupan awam negeri.
Ciri perbandingan
|
Rejim demokrasi (demokrasi) |
Pihak berkuasa presiden | |
| Pihak berkuasa Parlimen | Majoriti parti tunggal | |
| Gabungan parti | ||
| Konsensus majoriti wilayah atau etnik | ||
|
Rejim antidemokrasi (antidemokrasi) |
Kuasa Totalitarian | Pra-totalitarianisme |
| Post-totalitarianisme | ||
| Pihak berkuasa otoriter | Neototalitarianisme | |
| Monarki di negara-negara kurang maju | ||
| Teokrasi | ||
| Peraturan tentera | ||
| Lembaga yang diperakui | ||
Pencirian rejim anti-demokratik
Negara autoritarian muncul apabila kuasa tertumpu di tangan individu atau sekumpulan individu. Autoritarianisme sering digabungkan dengan pemerintahan diktator. Dalam rejim ini, struktur pembangkang adalah mustahil, tetapi dalam bidang ekonomi, misalnya, dalam kehidupan kultural atau peribadi, otonomi peribadi dan beberapa kebebasan tindakan tetap.
Kuasa totalitarian dibentuk apabila semua bidang kehidupan awam dikawal oleh kuasa monopoli kerajaan (secara individu atau individu), apabila terdapat pandangan umum untuk semua penduduk di negara ini. Ketiadaan apa-apa perbezaan pendapat dibuat oleh badan pengawalseliaan yang kuat, penganiayaan polis, paksaan. Rejimen anti-demokratik sedemikian menimbulkan seseorang yang tidak berinisiatif yang terdedah kepada ketaatan terhadap semua isu sosial.
Kuasa Totalitarian
Totalitarianisme adalah rejim peraturan sepanjang masa, campurtangan tanpa batas dalam kehidupan harian masyarakat, termasuk kewujudan dalam konteks kepemimpinannya dan pengurusan terpaksa. Konsep itu sendiri muncul pada akhir dua puluhan abad ke-20, ketika sebahagian ahli sains politik cuba membahagikan negara-negara sosialis dan demokratik dan mencari pemahaman yang jelas tentang kenegaraan sosialis.
Ciri-ciri rejim totaliter
1. Kewujudan satu pihak yang penting, yang dipimpin oleh seorang pemimpin yang sempurna (di mata orang), dan sebagai tambahan kepada ini, perjumpaan sebenar unsur-unsur struktur parti dan negeri. Dalam erti kata lain, ia boleh dipanggil "parti negeri." Di dalamnya, di latar depan di tangga hierarki terletak radas pusat organisasi parti, dan negara bertindak sebagai cara melaksanakan platform sistem totalitarian.
2. Pemusatan dan monopolisasi kerajaan. Iaitu, berbanding dengan bahan, konsep nilai agama, politik (ketaatan dan kesetiaan kepada parti totaliter) maju ke depan dan menjadi asas. Di bawah rejim ini, perbatasan di antara negeri dan negeri bukan negeri hilang (negara sebagai kolektif tunggal). Keseluruhan laluan kehidupan penduduk tertakluk kepada peraturan, tanpa mengira sama ada ia mempunyai personal (peribadi) atau watak awam. Pihak berkuasa di semua peringkat dibentuk oleh kaedah birokrasi dan melalui maklumat tertutup dan saluran bukan maklumat.
3. Kekuatan bersatu ideologi yang sah, yang melalui media, proses pembelajaran, kaedah propaganda dikenakan pada populasi sebagai satu-satunya pemikiran yang benar dan benar. Di sini penekanan bukan pada individu, tetapi pada nilai "konsili" (kewarganegaraan, bangsa, dll.). Komponen rohani masyarakat dicirikan oleh intoleransi fanatik penentang dan "tidak bertindak, " mengikut aturan "siapa yang tidak bersama kita adalah terhadap kita."
4. Pemerintahan diktator fizikal dan psikologi, kewujudan rejim negara polis, di mana peraturan utama didasarkan pada yang berikut: "hanya apa yang dihukum oleh pihak berkuasa yang dibenarkan, segala-galanya dilarang." Untuk mencapai itu, ghetto dan kem-kem tahanan ditubuhkan di mana kerja keras, keganasan terhadap orang, penindasan kehendak sivil untuk menentang, dan pemusnahan besar-besaran populasi tidak bersalah digunakan.
Komunis dan rejim anti-demokrasi fasis juga dirujuk kepada cara memerintah diktator ini.
Autoritarianisme
Negara autoritarian adalah sebuah negara yang mempunyai struktur yang dicirikan oleh kediktatoran satu orang dengan kaedah pemerintahannya sendiri. Ini adalah "penyelesaian kompromi" antara rejim totalitarian dan demokratik, tahap peralihan di antara mereka.
Perintah otoritarian cukup dekat dengan pemerintahan totalitarian secara politik, dan demokratik secara ekonomi, iaitu orang yang tidak memiliki hak politik dikuasai dengan kepenuhan ekonomi.
Tanda-tanda utama rejim otoriter
Jenis kerajaan anti-demokratik negara ini mempunyai ciri-ciri berikut:
- Kuasa dicirikan oleh tanpa had, tidak terkawal dan berpusat di tangan seseorang atau kumpulan orang. Ia boleh menjadi diktator, junta tentera, dll.
- Penekanan yang berpotensi dan nyata terhadap pengaruh kuasa. Rejim ini tidak boleh menggunakan tindakan penindasan besar-besaran dan juga menikmati pengiktirafan yang mencukupi terhadap majoriti penduduk. Walau bagaimanapun, kerajaan mampu mengambil langkah-langkah berhubung dengan warganya untuk memaksa mereka untuk patuh.
- Pemonopoli kekuasaan dan kehidupan politik, tidak dapat dibenarkan kewujudan struktur pembangkang, satu-satunya kegiatan undang-undang dalam masyarakat yang bebas daripada apa-apa. Keadaan sedemikian tidak menjejaskan kehadiran bilangan organisasi parti yang tidak terhad, serta kesatuan sekerja dan beberapa pertubuhan lain, tetapi kegiatan mereka dikawal ketat dan dikawal oleh pihak berkuasa.
- Pembaharuan kader pemimpin dengan cara penyelesaian diri, bukan persaingan dalam tempoh pra-pemilihan, ketiadaan mekanisme undang-undang untuk penggantian dan pemindahan kuasa. Rejimen anti-demokratik sedemikian sering ditubuhkan melalui rampasan kuasa militer dan paksaan.
- Struktur kuasa terlibat secara eksklusif dalam memastikan keselamatan dan ketenteraman peribadi dalam masyarakat, walaupun mereka dapat mempengaruhi bidang keutamaan pembangunan ekonomi, melaksanakan dasar awam yang aktif tanpa memusnahkan struktur peraturan pasar mereka sendiri.
Tanda-tanda yang dijelaskan di atas memberi alasan untuk menyatakan bahawa kuasa otoritarian adalah kaedah pemerintahan dengan moralisme yang cacat: "Semuanya dibenarkan, kecuali untuk politik."
Jenis rejim politik tambahan
Di bawah sistem hamba, jenis kerajaan berikut dibezakan:
- despotik;
- teokratik;
- monarki;
- bangsawan;
- demokratik.
Sistem feudal, seterusnya, dibahagikan kepada:
- pegawai polis tentera;
- demokrasi;
- feudal perkeranian;
- absolutist;
- Absolutis "tercerahkan".
Peranti borjuasi, masing-masing, dibahagikan kepada:
- demokrasi;
- fasis;
- pegawai polis tentera;
- Bonapartist.
Klasifikasi rejim politik oleh S.A. Komarov
S. A. Komarov membahagikan rejim kuasa rakyat kepada:
- pemabuk;
- feudal;
- borjuasi;
- demokrasi sosialis.
Rejim anti-demokratik dibahagikan dengan dasar ini kepada:
- totalitarian;
- fasis;
- autokratik.
Sebaliknya pula, dibahagikan kepada satu-satunya (despotisme, kezaliman, rejim kuasa tunggal) dan kolektif (oligarki dan bangsawan).
